Sneldicht 2015

Uitreiking Achterhoek Architectuur Prijs

 

Het einde van de week, sommigen wat vermoeid en bleek
Koffie, met iets dat op een lokale kruidkoek leek.
Velen ook die zich met oorlogskleuren presenteerden
En in feestkleding, dat waren vast genomineerden.

 

Never change a winning team, zal men hebben besloten
Vandaar dat wij opnieuw van gastheer Miggelbrink genoten.
Vrolijke Frans, en ook Nout Wellink was er dit jaar bij
Alive and Kicking, voor de derde keer op rij al, kreeg u mij.

 

Twee fiere, glazen staven, hier op sokkels geposteerd
Werden door de kanshebbers hartstochtelijk begeerd.
“We moeten op rij zes”, werd om mij heen maar steeds gezegd
Maar rij zes bestond in deze zaal gewoon niet echt.

 

De sponsors en de donateurs die rolden maar voorbij
De lijst met geldschieters was schier oneindig, volgens mij.
Frans, in z'n Jacquet, die hier z’n opkomst maar herhaalde
Want een applausje kreeg ie niet, zodat ie toch wel baalde.

 

Nout Wellink toen naar voren, hij was wat ouder en wat wijzer
Maar, je snapt niet hoe het kon, z'n haar geen spatje grijzer.
Noud maakte melding van groot nieuws, had slapeloze nachten
Want hij wou niet in mijn gedicht, alleen in mijn gedachten.

 

En Sesamstraat verdween van t scherm, toen werd door Noud beweerd
Voor hem werd als vanzelf wel direct geapplaudisseerd.
Frans incasseerde dat manmoedig en vertelde aan de klas
Dat hij vermoedde dat dat kwam, omdat zijn carrière nog niet ten einde was.

 

Warme woorden toen van Nout voor Hans Siep, die was overleden
Hij werd hier fraai gememoreerd, met een bewogen rede.
Ans, zijn weduwe, was hier, en zij vertelde dat
Pas toen Gerard hem op de knieën klapte, Hans wist hoe het zat.

 

Hans was de founding father van de APA, meldde Nout
Maar Ans was zijn steun en toeverlaat, zo werd haar toevertrouwd.
“We missen Hans, maar we houden van jou”, merkte Nout toen zorgzaam op
Hij haalde Ans naar voren, en een boekje uit de envelop.

 

Ans ging aangedaan weer zitten, klemde het boekje tegen haar borst
U begrijpt dat ik daarover echt geen grappen maken dorst.
Nout kondigde aan te vertrekken voordat ik begon
U begrijpt dat ik vanavond bijna niets meer zeggen kon.

 

De genomineerden voor de scholenprijs kwamen voorbij
Ik kon alleen maar denken: hoe moet dat hier vandaag met mij?
Iedereen is bang voor mij en voor wat ik op ga schrijven
Had ik dan niet beter gewoon lekker thuis kunnen blijven?

 

“Ontwerp een plein”, de kids op 't filmpje gingen ertegenaan
Prachtige pleinen zagen wij hier op het doek ontstaan.
Een plein met treinen eindigde op twee, het Graafschap College op één
Zo'n prachtig zwart wit plein maakte er verder echt geen een.

 

Het boekje waarmee Ans daarnet naar haar stoel was teruggelopen
Kon u in de foyer straks allemaal voor een tientje kopen.
Toen het woord aan de leuke, jonge architect, Cees van der Veeken
Met plezier werd door ons naar hem geluisterd en gekeken.

 

Frans, van alle markten thuis, zetten z'n microfoon eerst aan
Schonk hem een glaasje water in alvorens weg te gaan.
Een nieuwe groene revolutie, daar maakte Cees melding van
We moesten efficiënter boeren, want daar hadden we wat an.

 

Vroeger leefden mensen met de koeien in de stal, en dat was dat
Een foto van Sicco Mansholt, en van een auto met kabouterstad.
Nieuwe Natuur, zei Cees, op foto's bracht ie subtiel te berde
Dat de baarden deze dagen ook alleen maar langer werden.

 

Toen zagen wij de trouwfoto's van een soort landschapsfiel
Die meer dan voor zijn echtgenote voor een landschap viel.
De setdresser van Lord of the Rings, ging werkelijk helemaal los
Verbouwde voor talloze miljoenen een geheel Californisch bos.

 

Cees sprak over het Singelpark, over een soort kwekerij
Hoe trok je natuur de stad in? Daarover filosofeerde hij.
Toen toonde hij een foto van de eerste recreant
En met òns recreëren was van alles aan de hand.

 

Men zocht de niche, qua recreëren, men zocht de nieuwe wildernis
Men wilde ook weleens gewoon bijten in een rauwe, dooie vis.
Niet louter strandvakanties, dat verlangen was geblust
Leuke, kleine, plaatsjes moesten worden wakker gekust.

 

Er waren mollen, en konijnen, kokkels, die je op kon eten
Dat was nog eens recreëren in de Grevelingen, liet Cees weten.
Een quote van Oscar Wilde, toen was daar Frans, en die gaf aan
Dat Cees de hele tijd nogal in 't donker beek te staan.

 

Nestkastje, en vogelflats, een fraaie vleermuisbrug
Cees gaf ons op alle manieren wildernis terug.
Natuur hoorde niet achter een hekje, sprak Cees tot zijn gehoor
De wildernis tot voor de deur, daar pleitte hij hier voor.

 

Cees was zeven minuten voor de afgesproken tijd al klaar

Waren er nog vragen? Daar had Cees wel oren naar.
Hij kreeg een bosje bloemen eerst, waarbij het hem niet stoorde
Dat dit fraai stukje natuur niet in een cellofaantje hoorde.

 

Recreatie was geen natuur, gaf ie als antwoord op de vraag
Dus had je met vergunningen te maken, dat zag Cees niet graag.
Er bleek een fles Achterhoekse wijn voor Cees nog klaar te staan
En Cees zei: “Ik weet niet of het erg is, maar ik sta eigenlijk nog aan.”

 

Toen een “knoeiende journalist”, hoofdredacteur was ie niet
En hij was enorm benieuwd naar mijn afsluitend lied.
Want Frans, die was pas leuk, daar kon ik echt niet tegenop
Frans zei: “Je wordt afgefikt straks, Esselink, pas maar op.”

 

Esselink kwam ter zake, want het ging om de gebouwen
Waarover hij ten lange leste hier verhaal begon te houwen.
De top drie APA publieksprijs, ikzelf was voor het tankstation
Wellink opende de enveloppe, nadat het roffeltje begon.

 

Drie keer moest het roffeltje, een keer per genomineerde
Waarna u, inderdaad, voor het tankstation applaudisseerde.
Het leek alsof de winnaar er niet op gerekend had
Omdat hij, en hij was niet Frank, helemaal boven zat.

 

Hij was gewoon de directeur, had het tankstation laten bouwen
En stond hier trots Franks staaf en bosje bloemen vast te houwen.
Ook deze directeur zonder naam, die de prijs geweldig vond
Het viel mij op dat hij ook nogal in het donker stond.

 

Toen, een intermezzo, muzikaal en enthousiast
Na een aankondiging in het Duits trokken zij alles uit de kast.
Drie mooie jonge mensen maakten prachtige klanken met elkaar
Het klonk als een tropisch regenwoud, wij luisterden ernaar.

 

Naast mij staat trouwens een andere muzikant dan de vorige keer
Want die van vorig jaar, net als Nout, die trok mij ook niet meer.
Hij doet enorm z'n best, dat wil ik u wel mededelen
Heeft er een jaar over gedaan om dit ene lied te leren spelen.

 

Ons eclectisch trio bracht ons hier bekant in trance
Dit optreden was exclusief en dus een buitenkans.
Almost Under? Nou, ze brachten mij in hoger sferen
Niks affikken, ik wil dit trio enkel en alleen complimenteren.

 

“We zijn al bij ons laatste nummer, release”, zei de zanger toen
“En we hebben er enorm zin in dat laatste nummer voor u te doen.”
Na hun muzikale finale, eerst een filmpje maar weer even
Want er stond hier nog een staaf start klaar om weg te geven.

 

De hamvraag was voor mij, en wie weet, voor u allemaal
Niet zozeer wie ging winnen, maar, zat de winnaar in de zaal?
Zat de winnende architect hier van zijn staaf te dromen
Of zou er weer een directeur van achteren naar beneden komen?

 

Man, ik zag toch huizen waar ik graag zou willen wonen
Emmy zat in Bratislava maar Geert-Jan ging ons belonen.
Die mocht de prijs uitreiken, dat was hem wel toevertrouwd
Hergebruik zei hij, en duurzaam, en met liefde gebouwd.

 

Valt iets mee of valt iets tegen? Dat weet je vaak pas in het echt
“Het is net als met een haring”, werd toen door Geert-Jan gezegd.
“Die vind je wel lekker of niet, dat is niet uit te leggen.”
Maar 2015 was een goed haringjaar, wou ie alvast wel zeggen.

 

De longlist van projecten, toen de shortlist, beetje kaal
Drie stuks, het boshuis, een woning, en het kunstgemaal
Een tussenshot van een glunderend bloot hoofd, dat glunderde, zo bleek
Omdat het niet naar een boshuis, maar naar parende kikkers keek.

 

Al die glunderende hoofden, dromend van 't winnende succes
Zaten die per ongeluk nou allemaal op rij zes?
Dat te hergebruiken boshuis en ook de woning deed mij juichen
Daar kon die setdresser van Lord of the Rings nog een puntje aan zuigen.

 

De man van het gemaal, ik zag dat ie heel aardig was
Onder zijn jasje uit piepte een lange, grijze, das.
Ik hoopte dat ie in de zaal zat, of ie wel of niet zou winnen
Toen kwam Wellink weer naar voren, zou de roffel weer beginnen?

 

Die ellendige muziek, zei Nout, en vertelde daarna dat
Vincent Schreurs, met zijn woning de eerste prijs gewonnen had.
Vincent was er zelf, en waar waren Ineke en Jan?
Die woonden in dat mooie huis, jaloers werden wij ervan.

 

Maar we gunden het ze ook, zo blij als ze stonden te kijken
Ineke wist wat ze wou: het huis rollatorproof, met eiken.
Drie hele blije mensen, toen liet Frans ons even alleen
Waarna hij met twee bossen bloemen voor het echtpaar weer verscheen.

 

Twee rollators, ook twee bossen, moet Frans vast hebben gedacht
En toen werd Nout Wellink hier nog even opgebracht.
Dit was de laatste keer dat ie enveloppen mocht opentrekken
En hoewel hem dat goed afging, ging ie toch na tien keer vertrekken.

 

Als enig niet werkend lid, vond ie het tijd om nu te gaan
Na lovende, blije woorden, gaf ie dat met spijt nu aan.
Eindigen in een verzorgingshuis? Daar had Nout geen oren naar
Wel naar Annemarie Jorritsma, alle vertrouwen had ie in haar.

 

Jorritsma drie zoenen, een cadeautje toen voor Nout
Wellinkweg, een bordje voor in ’t huis, van eikenhout.
Nout rolde gisteren nog uit een vliegtuig, dacht nog niet aan zijn pensioen
En dansen met Hans Bakker wilde Annemarie nooit meer doen.

 

Ik ben alweer bij mijn laatste couplet, da's best heel jammer hoor
Maar daar heb ik helemaal geen zin in, dus ik ga nog even door.
Voor een deel van u is dat geloof ik echt geen straf
Wel voor Nout, maar die komt deze laatste keer niet zo makkelijk van mij af.

 

Het was mij een genoegen, al voelde ik mij wel beperkt
Want mijn aanwezigheid bleek op voorhand al niet meer onopgemerkt.
Meer nog dan Nout Wellink was ik daardoor zelf de klos
Ik denk dat ik mij tijdelijk terugtrek in een Californisch bos.

 

Wat mij betreft gooit u het volgend jaar over een andere boeg
Als u nou die setdresser van Lord of the Rings eens vroeg?
De nieuwe wildernis, we draaien binnen om met buiten
En misschien kan ik de avond openen in plaats van af te sluiten.

 

Haast tijd voor de borrel, eens zien wat daar voor lekkers is
Toastjes zalm of haring? Of een hele rauwe vis?
U weet inmiddels wel dat ik op alles heel graag kauw
Of het nou Nout is, of een hele vis, ik lust ze allemaal rauw.

 

Dat Nout er nu mee ophoudt, trek ik mij persoonlijk aan
Is ie zo bang voor mij? Is dat waarom ie weg wil gaan?
Of men mij nog terugvraagt? Volgend jaar weten we het
Weet dat ik in Jorritsma ook graag mijn tanden zet.

 

Die knoeiende journalist, die zo van Frans was gecharmeerd?
Hopelijk vond ie mijn afsluiting ook niet zo heel verkeerd.
Ik heb in elk geval mijn best gedaan om alles te laten rijmen
Want als het een keer niet rijmt, huren ze volgend jaar vast Frans Miggelbrink in.

 

Het was mij een genoegen, ik ben voor geen druk gezwicht
Nout blijft in mijn gedachten, en zat ook in mijn gedicht.
Hij verdwijnt, net als Sesamstraat, we doen het er maar mee
En we zaten hier gezellig, en we zaten hier oké.

 

Dominique Engers, Ulft, 6 november 2015
www.desneldichteres.nl